Bakkal Amcaya Neden Sövdüm ?

Aceleyle çıktım evden, bakkal yakın diye  annemin terliklerini giydim. Karşımdan gelen dayıların bakışı, gençlerin kendi aralarındaki gülüşmeleri, beni biraz rahatsız etti. Sanki onlar bakkala giderken annelerin terliklerini hiç giymediler mi? neyse ki bunları düşünürken bakkalın içerisine çoktan girmiştim. Onur amcayla göz göze geldik selam verdim ses etmeden başını salladı, biraz ilerde ki ekmek rafının yanına gittim eskiden kalmış bir alışkanlık olsa gerek ekmekleri teker teker elime alıp hangisi daha iyi diye bakıp bakıp geri geri bırakıyordum öteden Onur amca seslendi kardeşim bütün ekmekleri mıncıklayıp durma alıyorsan al !! bende elimde ki ekmeği, önceden aldığım poşete koyverdim, bir yandan da Onur amcaya kızıyordum oda bunu anlamış olsa gerek kendince bir açıklama yapmaya çalıştı; sen olsan sende istemezsin ekmeğinin mıncıklanmasını ondan yani, ben tabi oralı olmadım, hem ona hemde kendime ayrı kızıyordum. Çünkü yavşak olan Onur amcaya bir kelime bile edememiş, üstüne birde ona ayıp olmasın diye ekmek rafının yanındaki makarnalara bakıyormuş gibi yaptım hatta ihtiyacım olmadığı halde bir kaç burma makarna aldım üstelik bide annemi arıyormuş gibi yapıp eve başka bir şey lazım mı diye soruyorum, sözde Onur amcanın gözüne girip o lafı söylediğine pişman edecektim. Annem söylemiş gibi bir tane şampuan bir tane bulaşık ilacı aldım. Poşette ihtiyacım olmadığı halde bir sürü şey vardı. Aslında Onur amcaya geçmişten kalma içimde bir öfke vardı. Gençlerle aramızda para toplayıp Onur amcanın bakkalına sigara almaya gitmiştim dedim ya yavşak diye hemen sigara aldığımı babama söylemiş akşamında babamdan sağlamından  temiz bir dayak yemiştim o dayağı yerken Onur amcadan nasıl intikam alırım diye sürekli düşünüp durdum. Bir kaç gün sonra aklıma müthiş bir fikir geldi, o sıralar on sekiz  yaşından küçüklere sigara satmak yasaklanmıştı ve cezası çok ağırdı, hemen polisi arayıp Onur amcanın on sekiz yaşından küçüklere sigara sattığını ispiyonladım, sonra sokağın başına geçip polis arabasının gelmesini beklemeye başladım, polis arabasını görür görmez hemen Onur amcanın bakkalına fırladım, bir tane sigara istedim bir yandan da polislerin gelmesini bekliyordum ki içeri giriverdiler Onur amcanın yüzünü görmeniz gerekiyordu patlıcan gibi morarmıştı. Tabi sonrasında polisler Onur amcayı ve beni karakola götürdüler ve babama haber verdiler, tabi o akşam babamdan yine sağlam bir dayak yemiştim ama Onur amcadan intikam almıştım bir kere içim rahatlamıştı o yüzden dayak o kadar umurumda değildi. Buda kötü bir anı olarak kaldı işte neyse poşet dolmuştu artık ağır ağır Onur amcanın tezgahına doğru yürüdüm. Kaç para tuttu bizim hesap dedim, hesap makinesini aldı eline sanki atomu parçalıyormuş gibi ciddi bir şekilde aldıklarımı topluyordu tam olarak otuz beş lira yirmi beş kuruş dedi sen otuz beş versen yeter dedi sanki büyük bir kıyak yapmış gibi böbürlendi neyse elimi cebime attım ve ekmek almak için evden çıkarken yanıma aldığım bir kaç bozuk paradan başka bir şey yoktu. Cebimde ki bütün parayı çıkardım ve saydım tam üç lira elli kuruş vardı Onur amca yanımda başka para olmadığını anladı tabi, sinirli sinirli bana bakıyordu bende hemen kendimi kurtarmak için Onur amca sen kart geciyon mu dedim halbuki hayatımda hiç kredi kartım olmamıştır oda sinirli sinirli burası küçücük dükkan ne kartı kardeşim dedi! bende elimdeki poşeti yanına koyim belki sorun değil sonra verirsin dicek diye umdum ama nerde Onur amcada ki o kafa, sonrasında baktım Onur amcadan kurtuluş yok, aldıklarımı teker teker yerlerine koydum sonra ardıma bakmadan kafam eğik bir şekilde bakkaldan çıktım eve doğru yürümeye başladım, tabi bu sırada hem kendime hem Onur amcaya sövüyordum neyse sinirden eve nasıl geldiğimi bilemedim kapıyı çaldım biraz durduktan sonra annem açtı kapıyı, tabi elim boş görünce oğlum ekmekler nerde dedi, bende tabi olanları anlatacak halim yoktu ya, Onur amcada ne ekmek kalmış nede şeref diyerek odama çıktım.