Uykudan derin bir nefesle uyandı, öncesinde neler olduğunu anımsayamıyordu, yavaş yavaş toparlanmaya başladı, sonrasında kafasında ki parçalar yerine oturmaya başladı, evet bir rüya görmüştü ama hepsini hatırlayamamıştı, bir odadaydı ve aynanın karşısında durmuş öylesine kendini izliyordu, aklından bir şeyler geçiyordu. Düşüncelerini hatırlamak için derin bir nefes aldı sonrasında aynaya karşı bir şeyler söylediğini anımsadı, aynaya bakarak şunları söylüyordu kendine; çocukluğunda olmak istediği kişi hayattan herhangi bir beklentisi olmayan, hayallerinden vazgeçmiş birimiydi? halbuki çocukluğunda hayattan büyük beklentileri olan gelecekten ümitli biri değil miydi? Şimdi aynanın karşısında durmuş yaşaması için bir sebebi olmayan bir insandan başka biri değildi, bu hale nasıl geldiğini düşündü biraz sanki cevap her zaman aklındaymış gibi hemen aynaya karşı ' hayat ' dedi ! insanları mutsuz, gelecekten bir beklentisi olmayan biri haline getirirdi hayat, ilk önce acımasızca hayallerini yıkardı sonrada ise ardı ardına bütün kapıları yüzüne kapatırdı ve böylece hayat kendi yöntemiyle mutsuzluğu tattırırdı.
Sonrasında uyanmıştı ve yine hayatla baş başaydı...
Ben çaylak bir yazarım, yazdıklarımı da burada sizlerle paylaşmak istiyorum umarım beğenirsiniz ve takip de kalırsınız.
Faruk Acar
Yorum yaz